خاطرات خوابگاه

نمی‌دونم چرا خودت رو ازمون گرفتی. فکر می‌کردی کسی یادت نمی‌کنه ولی ببین چقدر سراغت رو می‌گیرن همه. کاش بودی. کاش بودی و می‌دیدی چقدر همه دوستت دارن. جای خالیت اینجا، توی همه‌ی وبلاگایی که "تو" قالبشون رو درست کردی، حس میشه عرفان...

+ لطفا برای شادی روحِ عرفانِ عزیز، فاتحه‌ای قرائت کنید.
+ ممنون از فاطمه‌ی عزیزم که از همون سال دنبال سرنخی از دوستمون بود و اگه پیگیری‌هاش نبود، شاید تا ابد، در گردابِ بلاتکلیفی، گرفتار می‌موندیم.